Direct na de geboorte handelt de mens uitsluitend vanuit een intuïtief weten (ook wel instinct). Door dit handelen kunnen we “ervaren” en start het proces van (aan)leren. Vanaf het allereerste moment heeft de mens de aangeboren gewoonte om te ontdekken en gedreven door nieuwsgierigheid trachten we telkens meer te ervaren. Iedere ervaring levert ons nieuwe inzichten (=leringen) op, welke we verwerken tot kennis, gewoonten en overtuigingen. Het zijn deze nieuwe inzichten en ervaringen die ons doen bewegen en uitnodigen om opnieuw te ervaren. En zo start de “cirkelgang van ons leven”.

In eerste instantie zullen we de laatste ervaring nogmaals willen ervaren, maar nu intenser, beter, met minder spanning en zo ontstaat het proces van “bekwamen en beheersen”. Dit beheersen en bekwamen is de grondslag van onze ontwikkeling in de wereld en bepaalt goeddeels de mate waarin we ons leven succesvol opbouwen en ook de verworvenheden (materieel en maatschappelijk) die daarbij horen. In dit proces van bekwamen en steeds meer oogsten worden nagenoeg steeds dezelfde cirkelgangen gemaakt en nemen we liever geen risico’s meer. We gaan steeds meer varen op “kennis en ervaring” en sluiten ons steeds verder af voor onze intuïtie, waar dit prachtige levensspel uiteindelijk mee begon.

Dit stilzetten van de cirkelgangen leidt ertoe dat mensen zich ongelukkig, arm van geest en uitgeput gaan voelen. Er treedt vaak een dualiteit op die bestaat uit enerzijds het behouden van het bekende (angst voor verlies) en anderzijds het willen ervaren van het onbekende (onrust naar verkrijgen). Opvallend daarbij is dat deze angst en deze onrust nagenoeg gelijk op ons inwerken. Veel gehoorde uitspraken van mensen die in deze situatie zitten en er een oplossing voor zoeken zijn: “Ik wil weer gepassioneerd werken; enthousiast zijn; nieuwe dingen doen”, of “er moet toch meer zijn; dit is toch niet alles…”

Kortom, men wil weer opnieuw ervaren en de volgende cirkelgangen gaan. Maar daarvoor dient dan wel de invloed van de intuïtie weer toe te nemen; ons handelen dient weer “geïnspireerd” te worden en dat is de essentie van “spirituele ontwikkeling of bezieling”.

Het is de wens van onze zielen om zich in hun volledigheid en zuiverheid (Glorie) op aarde te manifesteren en zich uit te drukken. Dit is wat wij veelal verwoorden met het begrip “de hemel op aarde brengen”.

Om zich op aarde uit te kunnen drukken bedient de ziel zich van een prachtig “werktuig”, namelijk dat wat wij de persoonlijkheid noemen. Deze persoonlijkheid is van een ongelooflijke kwaliteit en potentie, wat niet zo verwonderlijk is wanneer we bedenken wat haar ware taak is. De persoonlijkheid beschikt over een lichaam, zintuigen, gevoelens, denkvermogen, kennis, maar bovenal het vermogen om “uit vrije wil” keuzes te maken. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat de persoonlijkheid er zo nu en dan (en soms langdurig) voor kiest “iets voor zichzelf te beginnen” en losraakt van de ziel.

In deze fase verwerft de persoonlijkheid veelal materiële rijkdom en comfort, waaraan het zich hecht en tracht deze verworvenheden te behouden en verder uit te bouwen. Hoewel deze fase zich over vele levens kan uitstrekken is er gelukkig altijd een moment waarop de persoonlijkheid zich gaat realiseren dat deze gehechtheid aan de materie hem/haar ketent, ongelukkig maakt en voor angsten zorgt. Het diepe gevoel van onbevredigd, onvoltooid en onvolledig te zijn, zal er uiteindelijk toe leiden dat wij weer op zoek gaan naar een hogere waarde in ons leven en gehoor geven aan onze spirituele ontwikkeling en bezield raken.

Dit prachtige gebeuren danken wij aan het gegeven dat in ieder van ons een zogeheten “Godfragment” of “Hoger Zelf” zetelt. Een heilige energie die altijd, in ieder leven, bij ons is en die ons in staat stelt ons te her-in-neren en de persoonlijkheid weer aan de ziel op te dragen.